Wat heet hoog?

PION 3 – De Cirkel 6 -2

Geduchte tegenstand was te verwachten, immers dit team speelde het vorig seizoen een klasje hoger. Maar wat heet hoog? In deze afdeling worden aan de lopende band stukken weggeven en weer terug gewonnen. Zo ook deze avond, waarbij de onzen het genoegen mochten smaken dat de bal telkens goed viel.
Aan bord 1 speelde Rowdy Tüss een vreemde partij. Na twee-en-half uur stonden nog maar 9 zetten op het bord en werd om erger te voorkomen tot remise besloten. Ik herkende wel de contouren van het damegambiet.

Henk Fleuren bezorgde zijn tegenstander twee dubbelpionnen in een Engelse partij; het prijskaartje werd een paard dat nimmer meer van h3 kon komen. Bleek helemaal niet nodig. Want met dame en toren werd door hem een machtige centrumaanval opgezet, die op zichzelf al winnend was. Zijn tegenstander was erg behulpzaam door zijn koning met de kop naar voren in het matnet te drijven. Herman Brinkhof schoot in de opening- die iets Grünfeldachtigs had- een flinke bok door zijn loper op g4 in te sluiten. Om hem moverende redenen nam de Edenaar het geschenk niet aan. Snel kwam onze man positioneel heel prettig te staan en ook hier bood zijn tegenstander een mooi stuk aan als zoenoffer en omdat het hier een dame betrof werd zij door Herman genomen. Jacques de Jong kreeg de kans als wit zijn geliefde opstelling met d4 en Lf4 te prakti-seren. Zwart probeerde hier een soort Koningsindisch tegenover te stellen, maar de in en outs kwamen wit zeer bekend voor en zwart kreeg geen hout aan de grond. Indruk-wekkend. Tim Vriens kreeg te maken met 1.Pc3 de zogenaamde van Geet-opening genoemd naar de Rotterdamse grootmeester Dick van Geet. Daar had de Groesbeker totaal geen kaas van gegeten zodat de eerste nul zich hier aftekende. Echter met de rug tegen de muur is deze jongeman op zijn best. Tot het uiterste getergd bood zijn oppo-nent een loper aan- beschaafd geïncasseerd- en werd Tims’ wederopstanding een feit.
De anders zo degelijke Paul Nillessen kreeg een mooie stelling in een doorschuifvariant van het Frans. Zijn stukoffer op e6 was echter een misrekening en het ergste viel te vrezen. Ook hier was zijn tegenstrever afkomstig van de edelmoedigen door eerst de kwaliteit en vervolgens nog een stuk te offreren. Renee ter Slaa speelde tegen wits Loperspel zijn loper naar b7 en dat was een slecht idee. Al dra ging een stuk verloren op f6 en even later stond er toch een 0 aan onze kant. In mijn Russische partij week ik snel af van de gebaande paden en dat brak mij op. Het initiatief ging verloren en ik kwam geprangd te staan. Het enige dat er op zat was ruilen en nog eens ruilen en toen de Cirkelman dat een keertje niet goed deed keken we tegen een remisestelling aan.

Rinus Balkenende