PMC 1 doet zijn plicht tegen Stukkenjagers 4

De laatste ronde van de KNSB-competitie was voor zowel PMC als Stukkenjagers een verplicht nummer. Stukkenjagers was al gedegradeerd, PMC zat in de middenmoot en gezien de krachtsverschillen zou PMC met een ruime marge winnen.

Dat laatste pakte toch iets anders uit. Toen Luuk de Ruijter om 5 over 12 nog niet was gearriveerd, belde Theo hem maar eens en vernam hij dat Luuk nog zeker een uur onderweg zou zijn. Luuk was ervan uitgegaan dat de wedstrijd om 13 uur zou beginnen. En zo beleefde PMC een primeur: spelen aan zeven borden.

Bovendien had Olav Schoonenberg zich afgemeld – ook dat was een primeur voor zowel Olav als PMC. Het was niet gemakkelijk om een vervanger te vinden en uiteindelijk werd Bram Knippenberg gevraagd. Bram ontwikkelt zich snel als schaker dankzij zijn ijver en enthousiasme, maar voor een wedstrijd in de KNSB is het eigenlijk nog te vroeg. Bram bood goed tegenstand , maar een nederlaag was onvermijdelijk.

Naast deze twee tegenvallers was er dan ook nog een tegenvallende prestatie van ondergetekende. Mijn tegenstander Kienfong Lie-Kwie speelde met zwart 1.e4 Pc6 2.Pf3 f5 en daar had ik geen goed antwoord op. Dergelijke openingen zouden in de KNSB verboden moeten worden. Ik speelde de ene kromme zet na de andere en kwam al snel in een totaal verloren positie terecht. Mijn tegenstander had ook nog eens een flink lagere rating dan ik, zodat de periode waarin mijn rating boven de 2000 was gekomen, na twee weken alweer ten einde was.

Intussen had Hidde Knippenberg een nette remise gespeeld, zodat de Stukkenjagers met 3½ - 1½ voor stonden. Niet bepaald het scenario dat we in gedachten hadden toen we naar Tilburg afreisden.

Het leek of de andere PMC-spelers wakker waren geschud, want vanaf nu werden er geen grote fouten meer gemaakt. Wel een boel kleine trouwens, zodat de drie van de vier resterende wedstrijden veel meer tijd kostten dan nodig om de vis op het droge te halen.

Theo Wijnhoven won het snelst. Zijn tegenstander had zich blijkbaar niet in de lesstof van stap 2 verdiept, want met na zijn simpele dubbelaanval met Ld3 en De4 moest zwart kiezen tussen mat of verlies van een toren.

Voor de drie overige spelers was het zwoegen geblazen. Alle drie stonden ze beter, alle drie kregen ze taaie tegenstand. John Pouwels wist als eerste van de drie het toreneindspel te winnen tegen jeugdtalent Tommy Grooten. Verbazend hoeveel de 9-jarige Tommy ziet, maar tegen de routine van John was hij niet opgewassen. John zal later met trots kunnen zeggen dat hij eens van Tommy Grooten gewonnen heeft.

Ook Wim Molenkamp moest in een dubbel toreneindspel het smalle pad naar de winst zien te vinden. Dat lukte na vele zetten en zo was aan Jan Fleuren de taak om de winst voor PMC binnen te halen. Lange tijd stond Jan beter tot gewonnen, toen hij in een moment van onbedachtzaamheid de dekking van zijn pion op h6 opgaf. Dat had zijn tegenstander meteen tegenkansen tegen Jans koning geboden. Zijn tegenstander durfde echter niet te slaan, waarna Jan zijn fout kon herstellen en de winst voor hemzelf en het team binnenhaalde.

Zo kwamen we met de schrik vrij. PMC bleef op de 8e plaats in de poule staan, Stukkenjagers bleef laatste, zodat er uiteindelijk niets veranderd was – op een verpest wekend voor sommige spelers na.

Wopke Veenstra