PMC 1 laat kansen liggen tegen HSG
De vierde KNSB-ronde bracht PMC een gelijkwaardige tegenstander, HSG uit Hilversum. Na de kansloze nederlaag tegen Veenendaal in de derde ronde was het team erop gebrand op een overwinning, maar het liep anders. HSG won overtuigend met 5-3, ondanks de reglementaire nul die het opliep omdat de vijfde bord-speler niet kwam opdagen.Voor invaller Wim Gielen was de reglementaire winst geen meevaller. Liever had hij voor een punt geknokt. Was ik maar in het tweede team gebleven, moet hij gedacht hebben. Maar voor het team is zo’n snelle voorsprong een opsteker.
De voorsprong werd geconsolideerd doordat de HSG’er Pascal Losekoot na vijf zetten remise aanbood tegen John Pouwels. Losekoot had andere verplichtingen en was alleen naar Groesbeek afgereisd om een halve punt binnen te halen.
De overige punten moesten met schaken worden binnengehaald en dat viel niet mee. Luuk de Ruijter was onder positionele druk een kwaliteit kwijtgeraakt, maar kon een soort vesting opbouwen. Zijn tegenstander gaf de kwaliteit echter weer terug en kwam twee pionnen voor te staan. Daar was ook voor een eindspelkunstenaar als Luuk geen houden aan en zo kwam HSG langszij.
Ikzelf werd verrast door de excentrieke opening van mijn tegenstander en kwam algauw slecht te staan. Kleine foutjes van weerszijden veranderden de verhoudingen niet en nadat bijna alles afgeruild was, keek ik tegen een kansloos paardeindspel aan.
Joke de Valk had meer kansen, maar liet ze liggen. In een aanvankelijk goede stelling ging hij onderuit na een paar missers.
De hoop was nu gevestigd op Theo en Michel. Ook Hidde speelde nog, maar die had een gewonnen stelling verprutst en moest nu hopen op een sluipweggetje naar remise.
Ook nu weer bleek echter hoe onvoorspelbaar het matchverloop kan zijn. Michel had een overweldigende stelling opgebouwd, maar op het moment van oogsten zag hij een kleinigheid over het hoofd en was zijn dame gevangen. Hij kon meteen opgeven. Hidde daarentegen had geprofiteerd van een paar zwakke zetten van zijn tegenstander en wist het loper-toreneindspel naar zijn hand te zetten. Een onverwachte, maar verdiende overwinning was het resultaat. Een reeks nederlagen werd hiermee doorbroken; gaat Hidde vanaf nu weer het pad omhoog vinden?
Zoals meestal zat Theo als laatste nog aan het bord, in de hoop om een iets beter toreneindspel naar winst om te buigen. Toen zijn tegenstander een zet deed die een pion leek te verliezen, aarzelde Theo niet en gaf hij een schaakje dat de inleiding had moeten zijn naar pionwinst. Het bleek echter een schwindel. De pion bleef behouden en Theo moest even later met een pion minder vechten voor remise. Nou ja vechten, zo moeilijk was het ook weer niet. Nadat Theo had laten zien dat hij de techniek voor dit soort stellingen beheerste, nam zijn tegenstander met remise genoegen.
Einduitslag 5-3. Bij een voetbalclub zou deze tweede nederlaag op rij tot ontslag van de trainer hebben geleid, maar wij hebben helaas geen trainer, dus we zullen onszelf weer moeten oprichten.
Wopke Veenstra