PMC 1 dartelt over Bennekom 1 heen

Als koeien die na een winter op stal weer de wei in mogen, zo dartelden de spelers van PMC 1 na de gedwongen schaakonthouding van twee maanden over tegenstander Bennekom 1 heen. Met twee invallers was PMC 1 qua rating duidelijk zwakker dan Bennekom – het verschil was gemiddeld bijna 100 punten per speler – maar daar was aan de borden niets van te merken.

Alleen Hidde Knippenberg verloor, min of meer volgens verwachting gezien het verschil in speelsterkte. Na een uur konden de stukken weer in de doos nadat Hidde in zijn doorrekening van varianten nét die ene, maar dodelijke tegenzet over het hoofd had gezien. Maar daarna verloor PMC geen partij meer.

Michel Auwens was aan het derde bord (!) als tweede klaar met een nette remise tegen John Riksen, na een partij waarin het evenwicht geen moment was verstoord. Daarna was het aan Luuk de Ruijter om de teamstand gelijk te trekken. Nadat hij had afgewikkeld naar een eindspel waarin hij een gedekte vrijpion had, zag zijn tegenstander Martijn Bakker in dat verder spelen zinloos was.

Jo de Valk volgde kort daarop met een remise, na een partij waarin de witten en de zwarten elkaar weinig pijn hadden gedaan. Gelet op het ratingverschil en op Jokes kwakkelende conditie een netjes resultaat.

Jan Fleuren mocht de teamwinst inleiden met een overwinning tegen Martijn Pauw. Doordat hij bijna al zijn tijd kwijt was geraakt aan het zich herinneren hoe de Draak ook alweer gespeeld moest worden, hielden zijn teamgenoten hun hart vast. Maar toen zijn tijd bijna op was, bleek dat hij ook snel kon spelen en voerde hij de partij met vaste hand naar de winst.

Ikzelf won van Martin Markering nadat ik in de opening beter was komen te staan en we daarna om beurten een fout maakten, zodat de computerwaardering heen en weer ging tussen +1 en 0. Martijn maakte de laatste fout, waarna ik hem kon matzetten (wat hij edelmoedig toestond).

Ook de partij tussen Theo Wijnhoven en Hotze Hofstra aan bord 1 ging heen en weer, maar dan tussen winst en verlies. Althans, zo leek het. Volgens Theo had hij echter nooit verloren gestaan, en andersom moest hij toegeven dat die Hofstra een verrekte goede speler was die álles zag. Remise was het terechte resultaat.

Het mooiste werd bewaard voor het laatst. De partij tussen Ronald Zollinger en de 200 ratingpunten sterkere Ed de Beule werd door laatstgenoemde snel op scherp gezet door een koningsaanval met h4-h5. Ronald deed of hij het niet zag en kwam met een paardvork op de damevleugel. Daarop werd zijn koningsstelling uiteengeslagen; een paar krachtige damezetten moesten het afronden, maar Ronald bracht uiterst koelbloedig zijn koning langs een geitenpaadje in veiligheid.

Vervolgens was het de materiaalverhouding die de doorslag gaf. Een fraaie overwinning, die weer eens aantoonde dat je tegen Ronald altijd twee keer moet winnen om een punt te scoren.

Eindstand 5˝ – 3˝ . PMC1 handhaaft zich door deze overwinning in de middenmoot van de derde klasse C.

Wopke Veenstra