Slordigheidjes doen PMC 1 de das om tegen Oud Zuylen
Met Oud Zuylen trof PMC een iets sterkere tegenstander. Corona en ander ongemak troffen de twee teams ongeveer in gelijke mate – bij ons was dat het uitvallen van Jan Fleuren wegens rugklachten – , zodat een nederlaag voor ons ook bij de uiteindelijke bordopstelling iets waarschijnlijker was dan een overwinning.Die verwachting kwam uit, maar de eindstand 3-5 was evenzeer het gevolg van slordigheden aan onze kant als van het verschil in speelsterkte.
Na twee uur spelen stond alleen Michel minder, maar had Luuk een kansrijke stelling. De andere partijen waren in evenwicht, het meest nog bij John Pouwels, die als eerste remise liet aantekenen.
De eerste domper volgde al snel met het verlies van Michel Auwens. Michel komt juist tegen sterkere tegenstanders soms geweldig uit de hoek, maar deze keer werd het krachtsverschil rechtstreeks vertaald in een stelling die van kwaad tot erger ging.
Invaller Darwin van der Poll hield tot ieders verbazing goed stand tegen Ed van Eden, een 2100-speler, en kwam zelfs gewonnen te staan. Hij zag de stukwinst niet, bood remise aan, maar zijn tegenstander die het stukverlies ook niet zag, weigerde. Daarna hielpen enkele fouten van Darwin zijn stelling bergafwaarts en moest hij, toen de promotie van de vijandelijke g-pion niet meer te stoppen was, opgeven. Wat een pech: had zijn tegenstander eerder iets beter opgelet, dan had hij het stukverlies zien aankomen en had hij gretig de remise geaccepteerd.
Ik kreeg tegen Judith van Amerongen de Kan-verdediging op het bord, de opening waarin ik tegen John Molenaar al verschillende keren heb kunnen oefenen. Tijdens en direct na de partij leek het er op dat ik met een pionnenstorm aan de kant van mijn gerokeerde koning mijn tegenstander kansloos overspeelde, maar de computer bracht zoals zo vaak naderhand de ontnuchtering: halverwege de partij stond ik verloren als zwart de stelling met d5 had opengebroken. De winstpunt was er niet minder welkom om.
Hidde Knippenberg speelde geconcentreerd en kreeg kansen, maar een zetverwisseling bracht hem in problemen die op den duur onoverkomelijk bleken.
Wim Molenkamp had de partij na een zware en ondoorgrondelijke partij naar zich toe kunnen trekken, maar in tijdnood durfde hij niet de pion te winnen die hem de winst zou hebben opgeleverd. Zijn remise bracht de stand voor Oud Zuylen op 4-3, met de partijen van Luuk en Theo nog te gaan. Dat die twee overwinningen voor ons zouden opleveren leek best wel mogelijk.
Maar het zat Luuk de Ruijter niet mee. Hij had eerder een pion op a6 kunnen winnen, maar durfde het niet aan. Spoken in zijn hoofd vertelden hem dat de pion vergiftigd was, maar dat bleek achteraf nogal mee te vallen. Luuk bleef het proberen, maar zijn tegenstander Andre Bouwmeester verdedigde nauwgezet en remise was daar zijn terechte beloning voor.
Theo Wijnhoven kon daardoor de nederlaag van PMC niet meer keren. Hij probeerde nog wel om met een winstpunt het verlies minimaal te houden en dat leek te gaan lukken in een eindspel van toren tegen loper met ieder nog drie pionnen. De loper hield de pionnen echter allemaal gedekt en Theo moest zijn toren geven tegen loper plus pion om verder te komen. Dat deed hij echter op een moment dat zijn koning nog niet optimaal stond voor het resterende pionneneindspel. Een fout waarvoor hij in zijn jonge jaren woedend op zichzelf, en op de terugreis onuitstaanbaar voor anderen, zou zijn geweest. Zijn tegenstander wist met een goed getimede pionnenruil een theoretisch remise-eindspel te bereiken en zo werd de eindstand 5-3 voor Oud Zuylen.
Met nog drie wedstrijden te gaan, waarvan twee tegen de laagst geklasseerde teams in de poule, is er nog geen reden tot ongerustheid.
Wopke Veenstra