PMC 1 handhaaft zich ondanks verlies tegen UVS 2

Het eerste team van PMC mocht dan bij het ingaan van de laatste ronde nog drie teams onder zich hebben in poule 3C van de KNSB, handhaving in de derde klasse was nog niet zeker. De ranglijst was namelijk vertekend doordat twee teams in de degradatiezone nog een wedstrijd moesten inhalen – een verlaat gevolg van de lockdown. Bij winst of gelijkspel tegen UVS 2 waren we zeker van handhaving, bij verlies zouden er 3 teams met een gelijk aantal punten kunnen degraderen. Welke van de drie, dat hing eerst af van het aantal bordpunten en dan van het onderlinge resultaat. Het was dus belangrijk om, ook als we zouden verliezen, zo veel mogelijk bordpunten te behalen.

Dat laatste gebeurde: we verloren met 3½ – 4½.

De teams waren aardig tegen elkaar gewaagd; PMC had een 26 punten hoger ratinggemiddelde. Maar van de uitslagen kwamen er slechts drie overeen met wat je gezien de onderlinge krachtsverschillen zou verwachten.

De eerste daarvan werd geleverd door Hidde Knippenberg, die weggespeeld werd door een sterkere tegenstander. Kort daarop verloor Arno Arents van de iets sterkere Matthijs Broeren. Arno kwam in een variant van het Wolga gambiet terecht die hij goed kende, maar, tot zijn verbazing, zijn tegenstander ook. Een zetverwisseling kostte hem een pion, en hoewel het er even op leek dat zijn pion op a7 de eeuwige glorie op a8 kon bereiken, bleken al zijn pogingen tot tegenspel vruchteloos.

Na afloop zei Broeren dat hij de variant niet kende, hij had gewoon steeds de beste zet gevonden.

Ikzelf kon de achterstand van PMC wat verkleinen met mijn winst op Ruud van der Plassche. In mijn partij draaide alles om het bereiken van het veld c5 voor mijn paard. Vanaf deze plek hield het de damepionnen in bedwang en domineerde het de vijandelijke loper, waarna ik de pionnenmeerderheid op de koningsvleugel te gelde kon maken.

John Pouwels kon in een scherpe partij tegen Pepijn van Erp geen ijzer met handen breken: remise. Een teleurstelling gezien het verschil in speelsterkte tussen beiden, maar de grootste domper kwam even later met het verlies van Wim Molenkamp tegen Ruud van der Spoel (rating 1805). Wim is een vaste puntenleverancier voor PMC, maar vandaag had hij zijn dag niet. Hij gaf een pion weg en later, in een al verloren stelling, nog eens een toren.

Theo had gelukkig zijn dag wel. Tegen Wouter Dinjens zette hij een koningsaanval op, die hij met een mooie combinatie beslechtte die hem weliswaar niet de vijandelijke koning, maar wel een toren opleverde.

Met een bordpunt achterstand resteerden er nog twee partijen, van Michel Auwens tegen Dennis Breuker en van Luuk de Ruijter tegen Hans Quint. Michels partij ging lange tijd gelijk op, maar in het eindspel wist hij na een achteloze loperzet van zijn tegenstander diens loper in te sluiten. Het kostte hem wel twee pionnen, en toen Dennis dreigde door te lopen met een pion, koos Michel eieren voor zijn geld. Remise. De computer vertelde hem later dat hij beter toch had kunnen doorspelen.

De laatste hoop voor PMC richtte zich nu op het eerste bord, waar Luuk zijn tegenstander onder zware druk had gezet. Met al zijn stukken op de onderste twee rijen verdedigde die zich echter sterk. Wat Luuk ook probeerde, er kwam geen gat in de zwarte defensie en na vele zetten vruchteloos laveren moest hij in remise berusten.

De eindstand 3½ – 4½ betekende dat het van de andere teamuitslagen afhing of PMC zich kon handhaven. Er volgden een paar zenuwachtige uren waarin Theo om de 5 minuten op zijn mobiel keek of er al uitslagen binnen waren. Pas toen de uitslag van ASV tegen HSG, 4-4, bekend werd, konden we opgelucht adem halen. ASV heeft in de eindstand weliswaar evenveel bordpunten als PMC, maar vanwege de onderlinge uitslag komt het onder PMC te staan. Het gemeenschappelijke diner van PION en Mook in de Wok in Malden werd gelukkig geen galgenmaal.

Wopke Veenstra