PMC 1 overklast Het Kasteel Wijchen

Na drie rondes waarin PMC 1 het moest opnemen tegen sterkere tegenstanders, troffen we nu voor het eerst een zwakker team. Dat kwam goed uit, want de stand op de ranglijst was onrustbarend.

De Wijchenaren zagen de bui al hangen en hadden gekozen voor een min of meer tactische opstelling: het eerste bord werd opgeofferd, een middenblok van 1900-spelers moest de schade beperken en aan het laatste bord moest gescoord kunnen worden. Zo’n opstelling maakt de geluksfactor groter en dat is uiteraard in het belang van het zwakkere team (overigens heb ik geen inside informatie en kan de opstelling ook wel door andere overwegingen zijn bepaald).

De geluksfactor bleek echter geen grote rol te spelen. Na twee uur spelen stond PMC op verschillende borden beter en had alleen Hidde aan bord 8 het moeilijk. Theo, die voor de keus stond om een alles-of-niets aanval te openen of de vrede te tekenen, koos na een blik op de overige borden voor het laatste. Zo kon hij de rest van de middag als full time teamleider fungeren.

Jan Fleuren zorgde voor de eerste winstpunt voor PMC. Hij had zijn paard op d6 geposteerd en een poging om het paard te verjagen, werd beantwoord met een loperzet die de zwarte stelling in één keer opblies.

Ook Luuk de Ruijter deed zijn plicht. Hij won al snel na de opening een pion, maar zijn tegenstander Bram Rutten verdedigde zich daarna bekwaam. Het dubbele toreneindspel duurde nog vele zetten, maar Luuk maakte geen fouten en toen de pluspion onbedreigd het promotieveld naderde, berustte Bram in het onvermijdelijke.

Ikzelf kon de voorsprong van PMC vergroten door winst op Simon van Dijk. Vanaf de opening had ik druk op de zwarte stelling en na afruil van de zware stukken kon ik een pion winnen, die doorslaggevend bleek.

De kasteelheren lieten in deze fase echter hun tanden zien. Hidde werd opgerold in een koningsaanval. Maar het grootste drama voor PMC voltrok zich aan in de partij van Michel Auwens tegen Siebe Rossen. Michel had met doortastend spel twee pionnen gewonnen en drong met zijn toren door tot de tweede rij. Toen die toren werd aangevallen bleek echter dat deze geen enkel veld had om zich naar terug te trekken en zelfs een kwaliteitsoffer zat er niet in. Gedesillusioneerd moest Michel opgeven.

In de laatste twee partijen wisten we ons voordeel uit te bouwen. John Pouwels had weinig moeite met zijn tegenstander en wist een loper-toreneindspel met twee pluspionnen aan zijn kant te creëren. Die rukten ongestoord op en dwongen zijn tegenstander tot overgave.

Zoals zo vaak was Wim Molenkamp als laatste nog bezig. Wim bouwde zijn troepenmacht op rond het veld f4, zijn tegenstander Willem van Berkel leek een tegenaanval op te zetten over de c-lijn. Toen hij die lijn echter dichtschoof had Wim vrij spel op de koningsvleugel. Dat bleek beslissend en daarmee bracht Wim de eindstand op 5½ – 2½.

PMC 1 heeft door deze uitslag nu drie teams onder zich in de poule en kan de nare gedachten aan degradatie voorlopig van zich afschudden.

Wopke Veenstra