PMC 1 haalt de vis bij En Passant niet op het droge

PMC mocht in de voorlaatste ronde van de KNSB-competitie weer eens spelen in de schaaktempel van En Passant uit het vissersdorp Bunschoten. Spelen in je eigen schaakgebouw, een ongekende luxe die mede mogelijk was gemaakt door rijke visboeren. Om de spelers daaraan te herinneren stond bij de ingang een viskraam, waarvan de vette walmen de Bunschotenaren in de juiste schaakstemming brachten.

Op grond van de ratings mocht PMC een gemakkelijke overwinning verwachten, maar dat werd het niet. Met 4-4 kwamen de Groesbekers nog goed weg. Natuurlijk werd er over en weer geblunderd en had de uitslag ook wel 5-3 voor PMC kunnen zijn, maar toen Theo Wijnhoven bij een stand 3½ – 3½ de laatste partij remise moest zien te houden in een toreneindspel met een pion minder, knepen de PMC-spelers toch hun billen dicht.

De krachtsverschillen waren het best zichtbaar aan het eerste bord, waar Luuk de Ruijter wat dolde met zijn veel zwakkere tegenstander. Ook Jan Fleuren deed zijn plicht door de damevleugel van zijn zwakkere tegenstander uiteen te slaan en er daarna met twee verbonden vrijpionnen doorheen te lopen. Maar de overige partijen waren meer in evenwicht.

Ik kwam weer eens in een Italiaans tweepaardenspel terecht, dat ik deze keer niet optimaal behandelde. Mijn tegenstander Jan Matthijs van Leeuwen had in het voordeel kunnen komen door zijn c-pion tegen mijn e-pion te ruilen, maar dat zagen we geen van beiden tijdens de partij en ook niet in de na-analyse. Toen hij dat naliet, kon ik afwikkelen naar een eindspel waarin het witte paard veel sterker was dan de zwarte loper. Dit werd de derde overwinning voor PMC, maar daarmee was de koek op.

Wim Molenkamp had een ondoorgrondelijke stelling opgebouwd. Deze keer begreep hij hem zelf ook niet zo goed, want in het middenspel gaf hij een pion weg. Even later offerde zijn tegenstander Thomas Reichardt een pion terug in ruil voor enkele dodelijke lijnen en diagonalen. Goed gezien van Thomas. Wim moest een toren geven om erger te voorkomen en speelde nog lang door met een toren minder, maar van uitstel van opgave kwam geen afstel.

Hidde Knippenberg leverde een keurige remise af in een partij waar het evenwicht steeds gehandhaafd bleef.

Ronald Zollinger wist een mooie stelling op te bouwen, maar overzag een kleine combinatie die de kansen drastisch deden keren. Met een nul werd Ronald streng bestraft voor zijn moment van onoplettendheid.

Michel Auwens verloor een pion, maar kreeg er aanvalskansen voor terug. Die had hij kunnen benutten door een paard bij te trekken, maar toen hij dat naliet en zijn dame het werk alleen moest doen, kon zijn tegenstander het initiatief naar zich toetrekken. De derde nederlaag bij PMC was daarmee een feit.

En zo was de stand gelijk op het moment dat Theo zijn halve punt moest zien binnen te halen. Even daarvoor had hij een verkeerde pion opgeschoven, waardoor zijn winstkansen opeens verdwenen waren. Zoiets is nooit goed voor je concentratie: de fout blijft in je hoofd doorzeuren en voor je het weet maak je een tweede fout die tot verlies leidt. Maar gelukkig wordt Theo in zo’n situatie alleen maar verbetener en wist hij een toreneindspel met een tegen twee pionnen remise te houden.

Het gelijkspel levert PMC de matchpunt op die we nodig hadden om zeker te zijn van handhaving in de derde klasse. En zo werd het na afloop bij de Chinees toch nog gezellig.

Wopke Veenstra