Uitwedstrijd in de Mallemolen levert geen thuisvoordeel op tegen Bennekom
Omdat BSV Bennekom tijdelijk niet over de eigen speelzaal kon beschikken, werd de wedstrijd Bennekom – PMC 1 op Groesbeekse bodem gespeeld. En zo werd het eerste team van PMC door de Bennekommers welkom geheten in de Mallemolen. Wie de gratis consumptie voor de tegenstanders moest betalen, was nog even onduidelijk, met als gevolg dat zowel PMC als Bennekom hun tegenstanders trakteerden.
Helaas bleek in de wedstrijd van een thuisvoordeel geen sprake. De Bennekommers waren gemiddeld zo’n 100 ratingpunten sterker dan de Groesbekers en dat verschil werd niet weggepoetst door de vertrouwdheid van de speelzaal en de aanwezigheid van PMC-supporters. Bennekom won met 5-3 en dat was in overeenstemming met de krachtsverhoudingen.
De eerste twee speeluren gingen redelijk gelijk op. Helaas was het eerste bord waar het evenwicht werd verstoord, dat van uw verslaggever. Ik had mijn loper laten insluiten en moest beslissen of het sportief was om door te spelen met een stuk minder. De reden om toch nog maar even te doen was dat een teamleider een voorbeeldfunctie heeft en dus niet als eerste mag opgeven. Ik gooide er nog een paar pionnen tegenaan en in de chaos die daardoor ontstond zag mijn tegenstander Martin Markering zowaar een combinatie over het hoofd waarmee ik een stuk terugwon. Ik stond daarna nog steeds verloren, maar ontredderd door zijn slordigheid overzag Martin even later dat ik een pion kon pakken en daarmee kwam de stand echt gelijk. In het eindspel kwam ik opnieuw verloren te staan door een misinschatting, maar Martin zag het evenmin als ik, met als gevolg een zetherhaling waarin de evaluatie van de partij drie keer versprong van verloren naar remise. De uitslag was een goede weergave van het feit dat het schaakspel te moeilijk was gebleken voor ons beiden.
De partij tussen Luuk en Rembrandt Bruil was van een ander kaliber. Rembrandt is met zijn rating van 2324 de sterkste speler in onze poule en hij bewees dat in zijn partij tegen Luuk. Met een kwaliteitsoffer verstoorde hij de samenhang in Luuks stelling. Luuk verdedigde zich actief door een breed pionnenfront op de zetten, maar toen hij zijn g-pion daaraan toevoegde met bleek het front té breed te zijn geworden en kon Rembrandt de ene na de andere pion oppikken.
John liet de hoop op een gelijkspel voor PMC herleven door prachtig te winnen tegen Hotze Hofstra. Toen Hofstra Johns koningsstelling openbrak en langs de h-lijn dood en verderf dreigde te gaan zaaien, gaf niemand meer een cent voor John stelling en eerlijk gezegd John zelf ook niet. Maar hij verdedigde zich nauwgezet, combineerde dat met het oppikken van een kwaliteit en wist een vernietigende tegenaanval op te zetten. Hofstra probeerde het tij nog te keren met het achterlaten van geursporen, maar toen ook dat niet bleek te helpen, gaf hij op.
De tweede remise kwam van Toon Janssen. Zijn partij begon met 1.Pf3 f5 2.e4 fe4 3.Pg5 e3 en dat betekende dus dat er vanaf de derde zet diende te worden nagedacht. Dat ging Toon goed af en tegen zijn sterkere tegenstander wist hij tot het eind toe het evenwicht te bewaren.
Michel Auwens was weer in vorm. Hij wist met een snelle aanval de partij naar zich toe te trekken en won. Helaas waren daarmee met nog drie partijen te gaan de punten voor PMC binnen.
Invaller Bram wist zijn tegenstander onder druk te zetten met een lastige penning, maar vond niet de zetten die nodig waren om de druk vast te houden. Nadat zijn tegenstander zich losgewerkt had, werden de bordjes verhangen en bleef Bram met lege handen achter.
Ook Ronald verloor, ik weet niet hoe het kwam, want hij stond lange tijd wel aardig, maar opeens stond het bord weer in de beginstelling met de vijandelijke koning op het centrumveld.
Zoals gebruikelijk was Wim Molenkamp als laatste klaar. Hij had een loper waarvoor “slecht” nog te zwak was uitgedrukt, maar met een Houdini-achtige manoeuvre wist hij in het eindspel zijn loper zowaar weer tot leven te wekken. Dat succes maakt Wim helaas overmoedig, want door met zijn loper achter de vijandelijke pionnen aan te gaan, veronachtzaamde hij de tegenkansen van het paard van zijn opponent. Die sloeg ook een paar pionnen weg, met een pionnenrace als gevolg die door Wim verloren werd. Ach, ook als Wim voorzichtiger was geweest en had geremiseerd, had ons team verloren.
Ons wacht nu de laatste wedstrijd tegen Oss, die weliswaar hekkensluiter is, maar gemiddeld toch sterker is dan PMC 1. Met winst of gelijkspel handhaven we ons in de derde klasse, met verlies wordt het afwachten.
Wopke Veenstra
