PMC 1 stelt teleur tegen Zevenaar
Na het stevige verlies in de eerste ronde tegen Amersfoort had PMC 1 wat recht te zetten tegen Zevenaar. De verhouding in speelsterkte gaf daar hoop op: als aan ieder bord de speler met de hoogste rating zou winnen, zou het 5-3 worden voor de Groesbekers.
Het liep helaas anders. In een wedstrijd die tot het einde toe spannend was, ging Zevenaar met de matchpunten naar huis.
Het werd al snel duidelijk dat de goden ons die middag niet gunstig gezind waren toen Luuk zich vergaloppeerde. Bij een afruil ging hij ervan uit dat hij door een vijandelijk paard te pennen met zijn dame, het zou terugwinnen. Maar hij had een geniepig pionzetje over het hoofd gezien waardoor zijn dame weg moest en het paard vrij kwam. Het is niet vaak gebeurd dat Luuk als eerste PMC’er moest opgeven; na zijn prachtige overwinning in de vorige ronde moest hij ervaren hoe snel glorie kan overgaan in diepe duisternis.
Een bloedeloze remise van Wilbert – hij ruilde alle stukken af waarna er een gelijk staand lopereindspel ontstond – liet onze achterstand in tact, maar Michel wist de stand gelijk te trekken. Hij zette er flink de beuk in en kreeg een stelling met wederzijdse aanvalskansen. Zijn eigen koning was de bescherming van pionnen kwijtgeraakt en werd slechts verdedigd door twee paarden. Maar Michel had goed getaxeerd dat zijn aanval eerder kwam.
Ik speelde met zwart een solide Engelse partij tegen Thomas Verfuerth. Toen Thomas remise aanbood nam ik het meteen aan, maar werd er daarna door een teamgenoot op gewezen dat ik een pion had kunnen winnen. De rest van de middag speelden de zelfverwijten door mijn hoofd, maar toen ik naderhand Stockfish op de partij losliet, gaf deze de eindstelling een waardering van 0,0.
Jan Fleuren zette zijn Siciliaanse opzet minder voortvarend op dan anders. In vorige partijen speelde hij snel f4, een scherpe zet die hem voordeel bracht, maar nu durfde hij dat niet aan. Gebrek aan zelfvertrouwen? Hoe dan ook, het rustige alternatief dat hij koos, resulteerde in een stelling waarin geen van beide spelers nog iets kon ondernemen. Remise.
Ronald had zijn dag niet en verloor vrij kansloos. PMC kwam zo voor de tweede keer op achterstand. Maar niet voor lang, want Wim Molenkamp wist van Guust Homs te winnen in een zinderende partij. Ik denk dat rond de tijdcontrole geen van de omstanders een dubbeltje over had voor Wims kansen, want Guust had twee verbonden vrijpionnen op een verder lege koningsvleugel, waarvan de voorste al naar g6 was opgerukt. Maar Wim wist voortdurend complicaties in de stelling te vlechten en won op gegeven moment een stuk tegen drie pionnen. Even later drong zijn toren vernietigend de witte stelling binnen en moest Guust opgeven.
Nu hing alles af van de laatste partij, tussen Toon Janssen en Torsten Brandt. Toon kwam al in de opening slechter te staan, maar wist een eindspel te bereiken dat remisekansen bood. Na een lang gevecht kon Toon zelfs de winst grijpen met een koningsaanval, maar vermoeidheid eiste hier zijn tol en Toon zag het niet. Met twee pionnen minder ging hij een dame-eindspel in, net als bij Wim in de vorige ronde. En net als Wim kon hij de twee pluspionnen terugwinnen, maar was de promotie van de laatst overgebleven pion niet tegen te houden. Zo werd het 4½ – 3½ voor Zevenaar en moet PMC zich al na twee ronden zorgen gaan maken over handhaving in de derde klasse.
Wopke Veenstra
