Het blijft tobben met PMC 1

Waar zijn de tijden gebleven dat het eerste team van PION zich moeiteloos handhaafde in de tweede klasse, met af en toe een uitstapje naar de eerste klasse, en waarin het team het jarenlang zonder invallers kon doen? Ook deze keer, tegen Winterswijk, hadden we twee invallers nodig. Weliswaar wegens ziekte van Luuk en Toon, maar onder Theo was ziek zijn verboden. Na twee ronden die ons puntloos hadden gelaten, bood de wedstrijd tegen het iets sterkere Winterswijk ons de kans om de score open te breken. Maar met name de afwezigheid van Luuk had ons team verzwakt. De zoektocht naar vervangers bevestigde dat ons team een smalle basis heeft. Invallers Demian en Gerrit vochten hard, maar gingen uiteindelijk toch onderuit. Winterswijk won met 5-3 en PMC 1 blijft puntloos.

Ronald tekende als eerste een remise aan, na een partij waarin weinig gebeurde. Kort daarop moest Gerrit zijn koning omleggen. Hij had te laat gezien dat zijn tegenstander zijn rokade kon verhinderen, een schijnbaar kleine omissie maar met grote gevolgen. Tegen de aanval die op zijn centraal geposteerde koning werd ingezet, had hij geen verweer. Ook Michel maakte remise na een schijnoffer; daar mocht hij blij mee zijn, want hij leek te weinig compensatie te hebben voor de pion die hij achter was geraakt.

Ik kwam al direct na de opening slecht te staan doordat ik de diagonaal a1-h8 verzwakte door de pionzet b2-b3. Mijn tegenstander pakte de diagonaal met Lf6 en vanaf dat moment kon ik alleen nog maar spartelen. Dat hield ik nog veertig zetten vol, maar toen was ik echt uitgesparteld. Demian speelde aan het eerste bord een prima partij. Na dertig zetten stond het nog ongeveer gelijk, maar toen de stelling wat opener werd, kwam het ratingverschil van zo’n 300 punten tot uiting. Met slim manoeuvreren wist Demians tegenstander diens stelling te kraken.

Het werd tijd voor een lichtpuntje en dat kwam van Wim Molenkamp. Uit ergernis dat zijn rating begin van dit seizoen naar 2015 was gezakt, slaat Wim de laatste tijd weer flink om zich heen. De slotstelling was van een grote schoonheid: de vijandelijke koning op h1, omringd door zijn verdedigers, werd mat gezet door een dame op d5. Nu hing het af van de twee partijen die nog gaande waren of we een gelijkspel konden bemachtigen. John Pouwels was in een onoverzichtelijke stelling beland waarin zijn tegenstander twee verbonden pionnen had op de damevleugel, maar waarin Johns koning de pionnenopmars leek te kunnen stoppen. Met een gemene loperzet wist zijn tegenstander echter een doorbraak te forceren en moest John opgeven. Daarmee was het verlies van PMC een feit. De laatste partij, die van Jan Fleuren, deed er voor de teamuitslag niet meer toe, maar zijn overwinning maakte de uitslag nog dragelijk. Jan was een pion voor komen te staan en verbeterde zijn stelling gestaag zonder dat zijn tegenstander daar iets tegenin kon brengen. Dat zijn tegenstander niet opgaf leidde tot enige irritatie bij Jan, maar gelukkig liet hij zich daardoor niet van de wijs brengen en speelde hij het eindspel vlekkeloos uit.

PMC 1 moet zich nu echt gaan bezinnen op de vraag of en hoe het degradatie kan vermijden. In elk geval is het essentieel dat de teamleden allemaal meespelen. Wat dat betreft is het een slecht voorteken dat voor de volgende ronde zich alweer twee spelers hebben afgemeld.

Wopke Veenstra